Ontwijkende Persoonlijkheidsstoornis

Mensen met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis hebben behoefte aan contact, maar zijn bang voor afwijzing en/of vernedering. Vaak is bij mensen met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis sprake van verlegenheid en sterke geremdheid. Hun klachten lijken op die van de sociale fobie.

Mensen met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, ook wel een vermijdende persoonlijkheidsstoornis genoemd, vinden het moeilijk om anderen te laten zien wie ze zijn, en wat ze van iets vinden. Ze zijn bang, erg terughoudend, omdat ze het gevoel hebben dat ze iets verkeerds doen of gaan zeggen. Ze zijn vaak ook overgevoelig voor kritische opmerking over henzelf.

Hoewel veel mensen verlegenheid kennen en zich ook in vreemde situaties onzeker kunnen voelen is het moeilijk voorstelbaar hoe het moet zijn wanneer je dat voortdurend hebt. Mensen met een echte ontwijkende persoonlijkheidsstoornis krijg je niet vaak te zien. Wanneer het een familielid betreft of iemand die je van school of studie kent dan valt op dat diegene niet mee op stap gaat. 

De overgevoeligheid die mensen met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis hebben voor de ongemakkelijke gevoelens die we allemaal kennen, maakt hen vreemd genoeg juist tot moeilijke mensen in de omgang. Het kan als eigenzinnig en dwingend ervaren worden wanneer iemand telkens maar zegt nergens aan mee te willen doen of nergens zin in te hebben.

 
Zoals deze persoonlijkheidsstoornis is gedefinieerd komt hij relatief vaak voor. Schattingen lopen uiteen van 1 tot 10 procent van de bevolking. Er lijkt een biologische kwetsbaarheid aan ten grondslag te liggen die met het temperament samenhangt. Er is veel overeenkomst met de afhankelijke persoonlijkheidsstoornis. Er kan heimelijk tevens sprake zijn van verslaving aan pijnstillende of kalmerende medicijnen.